Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ:


Αυτή η φωτογραφία είναι από την παρουσίαση του βιβλίου της Ανθολογίας της Ξενιτιάς της «Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών των πέντε Ηπείρων,» στο γραφείο τύπου του ελληνικού Προξενείου, Νέα Υόρκη 2002
Εικονίζονται οι παρουσιαστές στα Ελληνικά: Γαβριήλ Παναγιωσούλης, Διονύσιος Κονταρίνης και η Κλεοπάτρα Παναγιωσούλη στα αγγλικά.


Ήταν Ιανουάριος 2008, το κρύο ήταν τσουχτερό, χιόνιζε μάλιστα.


Κοίταζα απ’ το τζάμι τις νιφάδες χιονιού, έτσι πλατιές όπως έπεφταν, να ντύνουν στα άσπρα την αυλή μου, η οποία συνόρευε με το πεζοδρόμιο κι αυτό με το δρόμο, να τα σκεπάζουν στα λευκά με το πέπλο της παρθενιάς, μια εικόνα αγνότητας, πριν τσαλαπατηθεί και λερώσει από λασπωμένο αίμα, αυτό που παράγουν τ’ αυτοκίνητα και οι άνθρωποι.
Άφησα τη σκηνή να εξελίσσεται μόνη της και πήγα στο γραφειάκι μου.


Όχι δεν έχω θαλπωρή από τζάκι, ούτε κούτσουρα στη φωτιά, όπως παριστάνουν στο βάθος οι φωτογραφίες των μεγάλων προσωπικοτήτων αλλά θέρμανση με κοινό γκάζι όπου βράζει νερό ο λέβητας και παράγει ατμό, ο οποίος αναταράζει τις σκέψεις μου όταν διαφεύγει σφυρίζοντας από τους εξαεριστήρες των σωμάτων. Το γραφειάκι μου στο υπόγειο έτσι για να μην ενοχλώ, ούτε να ενοχλούμαι. Καθόμουν λοιπόν μπροστά στο υπολογιστή μου ναυσιπλοώντας στο διάστημα, ίσως να εύρισκα και τη θεωρία του αεικίνητου, δεν βαριέσαι όμως χαμένοι κόποι άλλοι το είχαν δοκιμάσει πριν από εμένα.
Απογοήτευση με κατέλαβε, εκεί που σκεφτόμουνα λαμβάνω μια παρότρυνση του φίλου Στράτου αν ήθελα θα μπορούσε να με βοηθήσει να ιδρύσω μια ιστοσελίδα στο ιντερνετ, έτσι κι έγινε!
Από τότε μέχρι σήμερα καθημερινώς επισκέπτομαι το δημιούργημά μας, περνώ αρκετές ώρες στο γυαλί της οθόνης μου, ανταλλάσσω γνώμες απόψεις με φίλους αναγνώστες αλλά όπως όλα τα πράγματα έτσι κι αυτό ήρθε η ώρα του για μια προσωρινή ξεκούραση, μια ξεκούραση στα Μαρκάτα, Πυλάρου Κεφαλονιάς, όπου μαζί με τη νοσταλγική χαμένη μου παιδική ηλικία, θα προσπαθήσω να βρω την ξεγνοιασιά, να νιώσω του καλοκαιριού την ζεστασιά μα και τη δροσιά στης θάλασσας την αγκαλιά.
Όχι ότι θα κάνω τίποτα σπουδαία πράγματα, απλώς θα πάψω να συλλογίζομαι, να κουράζω το νου μου. Θα αναμιχθώ με τους χέρσους πέτρινους αγρούς, μόνο που τώρα έχουν γίνει αγνώριστοι από την εγκατάλειψη, έχουν χαθεί τα μονοπάτια της παιδικής μου ηλικίας, έχουν φουντώσει τα πουρνάρια, οι άγριες μάζες, τα κυπαρίσσια, οι ασφάκες, οι ελιές, το βαθύ πράσινο έχει καταλάβει όλα, όσα δεν είναι πέτρινα. Ακόμα και τα σπίτια έρημα χωμένα στο αγριόχορτο είναι σα να ντρέπονται για την κατάντια της ελληνικής υπαίθρου. Απ’ τα παράθυρά τους κρέμονται μισο-ξηραμένες βέργες από κληματαριές μοιάζουν σαν δόντια με ρίζες από νεκροκεφαλές.
Όχι πολυτέλεια, όχι ανέσεις, απλώς αναλαμπή μιας περασμένης ζωής, ένα ταξίδι στο παρελθόν, σε αυτό που άνοιξα τα μάτια μου, αυτή μου η ικανοποίηση θα με ξανακάνει παιδί, θα ξαναζήσω νοερός τον εαυτόν μου, αυτόν τον αθώο που αλλοίωσε η βιοπάλη, και θα μπω σαν το μεταξοσκώληκα στο καβούκι μου, μόνο για λίγο, θα γευτώ της μουριάς τα φύλλα, και θα είμαι ευτυχής όπως τότε.
Θα κατεβαίνω κάθε μέρα στη θάλασσα για μπάνιο, θα τρώω ένα λιτό φαγητό ότι παράγει ο τόπος, το βραδάκι ένας περίπατος, μια βόλτα έναν καφέ στην πλατεία, μια συζήτηση σ’ ένα στοχασμό αναμνήσεων, μια ερώτηση στον εαυτό μου αν υπάρχει πεπρωμένο, πάντοτε μ’ ένα αναπάντητο γιατί να μεταμορφώνεται κάποιος σε μετανάστη; Αφού δεν είναι μεταξοσκώληκας.
Ο μετανάστης ο παγκόσμιος έλληνας αναγκαστικώς έβαλε ρίζες στα μέρη όπου πήγε, ρίζωσε σα δένδρο έβγαλε κλαριά, ποτισμένες οι ρίζες με ξένο νερό, ξένος αέρας χαϊδεύει τα κλαριά του που τραγουδούν στο θρόισμα των φύλλων τους τραγούδια του τόπου όπου γεννήθηκαν.
Ο μετανάστης ο κάθε ένας με τον τρόπο του προσπάθησε να κρατήσει, ή και να μεταδώσει την ελληνική λαλιά, την ελληνική κουλτούρα είδε (φωτογραφία) έκανε ότι μπορούσε, τα κλαριά του έγιναν γηγενείς , τα άνθη τους οι απόγονοί τους, η ρίζα του έμεινε ελληνική κι όταν θα έρθει η σειρά του να φύγει από τούτο τον πρόσκαιρο κόσμο σα μετανάστης πάλι θα φύγει…
Θα τα ξαναπούμε λοιπόν φίλοι μου περίπου μετά τις 15 Αυγούστου/ 08,
Έως τότε να έχετε καλό καλοκαίρι και προπαντός υγεία.
Πιο κάτω σας αντιγράφω δυο ποιήματα της εγγονής μου 11 χρονών. Είναι ένα από τα άνθη των κλαριών τα οποία άνθισαν στην περιοχή όπου βασιλεύει η αγγλική γλώσσα. Θεώρησα καλό να τα αντιγράψω στο πρωτότυπο, ώστε να μην διαστρεβλωθεί η ερμηνεία τους από τη μετάφραση.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

New York

The Umbrella that Never spoke

It stood there dry
Without comfort,
Facing the window,
Rusted handle,
Torn cloth,
Waiting for water,
Still hot outside,
Drought
No hope,
No dreams,
No plans,
No rain,
No life.
***

A Special Flower


Every summer a flower blooms
With the name Hortence,
My grandmother’s name.
Amazing colors,
So radiant,
So proud,
To be flower of my grandmother,
Representing and symbolizing,
Faith,
To stand up το the wind.
Power,
To stand in pile of different flowers,
Love,
To return every year.

Cleopatra Zhonga

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Thanks to the blog owner. What a blog! nice idea.

pylaros είπε...

To,
lottery tickets
I thank you for your wonderful comment,

Gabriel,

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Φίλε μου Γαβριήλ
Εσύ δημιούργησες μεγάλο δέντρο με πανίσχυρα κλαδιά και ρίζες. Να σου ζήσει η εγγονούλα και όλα τα άξια μέλη της οικογένειας Παναγιωσούλη.
Καλό καλοκαίρι και να ρουφήξεις και την τελευταία σταγόνα χαράς του ελληνικού θέρους, ανήσυχε και δημιουργικέ Κεφαλλονίτη.

pylaros είπε...

Φίλε Φαίδων,
Ευχαριστώ δια τις ευχές σου στην οικογένειά μου.
Ναι, πάω στο ελληνικό θέρος, για να βρω τη γαλήνη και όχι μόνο, αλλά να πάψω να είμαι ανήσυχος και δημιουργικός.
Είναι κι αυτό μια αποτοξίνωση του οργανισμού από το άγχος της σκέψης κι από τα περιττά της ύλης.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Συνταχτικος μηχανισμος-Ορθη πλοκη λεξεων-Υπεροχος λεκτικος πλουτος!
Ειναι πολυ μικρη η εγγονη σου για να εχει τοσο μεγαλο ταλεντο!!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΛΗ:

BAΓΓΕΛΗΣ

Ανώνυμος είπε...

...Very sensitive poetry, little girl! you are so very observant! Especially in the second poem, where you make a complete circle by knitting skilfully: people-flowers-feelings-values-hope...
Ask, please,your G-pa, to explain to you the meaning of: "...The apple (-when it falls-) will be very close to the apple-tree..."
Keep it up! You have a lot to offer! Have a nice summer!
Your G-pa's friend, Yiota Stratis.

pylaros είπε...

Βαγγέλη,
Ευχαριστώ για τα τόσο κολακευτικά σχόλιά σου.

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γερασιμάκη μου… σε χάρηκα στα ολοζώντανα λαογραφικά σου που τα έχεις ζήσει και τα αποδίδεις φρέσκα και ωραία…
Μου άρεσαν πάρα πολύ γιατί είναι αυθόρμητα και αληθινά. Σε συγχαίρω φίλε μου.
Επίσης τα ποιήματα της 11χρονης εγγονούλας σου με εντυπωσίασαν πολύ γιατί ολοφάνερα μια καινούργια… Μούσα ξεπετάγεται στην οικογένεια στ’ αχνάρια του Παππού! Εύγε της!
ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ, Νέα Yόρκη

Ανώνυμος είπε...

Γαβρίλη μου, έρχομαι πρώτα, να δώσω θερμά συγχαρητήρια στην εγγονούλα σου. Είναι ένα θαύμα για την ηλικία της. Τα ποιήματά της κρύβουν βάθος και καλλιέργεια μυαλού. Και εις ανώτερα.
Τώρα σε σένα. Αναρρωτιέσαι, γιατί να μεταμορφώνεται κάποιος σε μετανάστη, αφού δεν είναι μεταξοσκώληκας. Ρώτησες τον μεταξοσκώληκα γιατί έφτειαξε το κουκούλι του;
Μα όλοι μας ακολουθούμε την προδιαγεγραμμένη πορεία μας, Γαβρίλη μου, στην συνέχιση της
ζωής μας, βιολογικής και ποιοτικής. Νομίζουμε συνειδητά. Πόσο γελιώμαστε..
Σου εύχομαι με την καρδιά μου, να περάσεις ένα ήρεμο, ξεκούραστο καλοκαίρι, με συντροφιά τις μεστές, στοχαστικές σκέψεις σου, που ανακουφίζουν και δίνουν ουσία στην καθημερινότητα.
Όταν γυρίσεις, θα λείπω εγώ.
Θα τα ξαναπούμε όμως.
Να είστε πάντα όλοι καλά και να περάσετε όμορφα οικογενειακώς. Χαιρετισμούς πολλούς στην Ορτανσία.
Βάνα.

Ανώνυμος είπε...

Dear ms. Strati,
Thank you so very much. I appreciate you reading my poems and commenting. I got my inspiration from the basic needs and wants in life. I based the flower poem on my beautiful grandmother and a flower named after her. I based the umbrella poem on our need in life, water. Also growth, because as you grow older you don't really care for what you want more than what you need and you put yourself in a respomsible place in your life to sustain what you need. I thank you very much and have a great summer.

Cleopatra Z.

pylaros είπε...

Αγαπητή μας Στέλλα, ευχαριστούμε, η εγγονούλα μου κι εγώ, ναι προσπαθώ κι εξωτερικεύω έναν κόσμο που κάποτε υπήρχε, πολλοί δεν τον ξέρουν, άλλοι δεν τον θυμούντε, η δε εγγονιά μου μόλις ανοίγει τα φτερά της σε μια ονειρεμένη ποιητική ειδυλλιακή κοινωνία βλέποντας παντού πεταλούδες και λουλούδια.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Βάνα, εκ μέρους της εγγονούλας μου χίλια ευχαριστώ.
Μικρός στο σχολείο κάναμε μάθημα για το πώς γίνεται το μετάξι, ασφαλώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα συνθετικά κλπ.
στη πλατεία του χωριού ήταν και μια μουριά, αυτής τα φύλλα έτρωγε ο μεταξοσκώληκας για να ζήσει και να μεταμορφωθεί…
Ο μεταξοσκήληκας έφτειαξε το κουκούλι του για να μη μεταναστεύση, αλλά εμείς βλέπαμε τα φύλλα της ξένης μουριάς πιο πράσινα από τα δικά μας. Η ανάγκη επιβίωσης της εποχής εκείνης.
Αυτό που λες ότι όλοι μας ακολουθούμε μια προδιαγραμμένη πορεία το πιστεύω απολύτως.

Η Ορτάνσια κι εγώ σε ευχαριστούμε δια τις ευχές σου. Επίσης τις ευχές μας στον Ανδρέα

χαιρετώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Dear sweet Cleopatra,
It was nice of you to reply right away! I am happy for you writing poetry. It is relaxing besides that you put your mind to work deeply in your heart. I also have a 12 year-old grand-daughter who likes to write, and to sing.
Now, the flower you are talking about and you love, had the name long before your Grandmother was given her own. And it is actually a plant that blooms strongly if one does not remove its flowers early. ...And, did you know that if you cut a healthy "branch" from its "mother" and plant it , watering it very often, it is going to make roots and grow? It is a beautiful, hardy plant, indeed.
Well, I think all the above is enough for this time. Do not forget to have "pen and paper" handy and take notes of things and certain impressions... You are going to need them when the time comes. Goodnight, sweet girl.
Yiota Stratis

Ανώνυμος είπε...

Dear Cleopatra,

"The Umbrella That Never Spoke" is such a beautiful poem. It even seems to be shaped like an umbrella, folded in the dry season. And a brilliant pun on "spoke."
Your grandmother is so lucky to be honored by "A Special Flower." It must make her very happy.
Please thank your grandfather for letting us see your work.

Congratulations!
Caroline

Ανώνυμος είπε...

Dear Caroline
Thank you for reading my poems, I appreciate your comments and sorry for getting back to you so late but my grandfather was in Greece.
Cleopatra Zhonga