Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Από την Σκοπιά ενός Θεατή:

Ο Παππούς, η Γιαγιά κι ο Εγγονός

Δυο εγγόνια μου του ελληνοαμερικανικού ινστιντούτο, με την μητέρα τους παρελαύνουν


Η κόρη μου Κλεοπάτρα Παναγιωσούλη με τον Γιο της παρελαύνουν.


Η κόρη μου, Πανωραία Παναγιωσούλη Κρατώντας την Ελληνική σημαία παρελαύνει με την Μπάντα Του σχολείου της

Από την Σκοπιά ενός Θεατή:

Από την σκοπιά μου, του απλού πολίτη, από την σκοπιά μου, ενός Έλληνα που ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη, από την σκοπιά μου, ενός Έλληνα που ενδιαφέρεται να μεταδώσει την ελληνική μας κληρονομιά όχι μόνο στα παιδιά του αυτά την έχουν, αλλά και στα εγγόνια του, από την σκοπιά μου να εδραιώσουν την κληρονομιά των παππούδων των όταν μεγαλώσουν να ξέρουν ποιοι είναι από πού προέρχονται και να θυμούνται ότι ανήκουν σε αυτήν την ελληνική εθνικότητα, να την έχουν σαν ταυτότητα να μην τα καταπιεί το αμερικανικό χωνευτήρι. Έτσι λάβαμε όλοι μέρος στην «παρέλαση» οι παππούδες ως θεατές τα παιδιά και τα εγγόνια λαμβάνοντες μέρος στο περπάτημα αυτό. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα χαρά θεού.

Όχι δεν θα εξετάσω, δεν είμαι αρμόδιος τον ετεροχρονισμό, ούτε τον ρυθμό, ούτε γιατί το λέω περπάτημα και όχι «παρέλαση», ούτε τις τόσες πολλές ενορίες με Ιερείς να ηγούνται των σχολίων με τα πιτσιρίκια να ακολουθούν, ούτε αν υπήρχαν αρκετοί, θεατές, ούτε ποιοι έλληνες πολιτικοί παρίστανται, για όλα αυτά άλλοι έχουν τον λόγο, άλλοι έχουν την υπευθυνότητα.

Ναι, θαυμάσαμε και χειροκροτήσαμε την παρέλαση των ευζώνων, αυτοί μάλιστα παρέλασαν.

Είμαι απλούστατα ένας απλός πολίτης, χωρίς διασυνδέσεις με επώνυμους, όπου ενδιαφέρεται για παν το ελληνικό εικονογραφώ με τη μνήμη μου όσο μπορώ και προσπαθώ να μεταδώσω την ελληνική μας κληρονομιά με ότι μέσον έχω, με ότι μου είναι δυνατόν, με ότι υπάρχει διαθέσιμο στα χέρια μου και όχι μόνο, αλλά να εμφυτέψουμε στα εγγόνια μου μαζί με τους γονείς τους, στην καρδιά τους μέσα την ελληνική υπερηφάνεια, την ελληνική κουλτούρα, την ελληνική μας κληρονομιά, ακόμα και να την μεταδώσουν στους φίλους τους.
Για τα μικρά παιδάκια, το να είναι σημαιοφόροι της ελληνικής σημαίας παρελαύνοντας μπρος σε ένα κοινό, απολαμβάνοντας τα χειροκροτήματα των θεατών είναι μια υπερήφανη θύμηση που θα τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή ένα ενθύμιο της ταυτότητάς των, ποιοι πραγματικά είναι, από που προέρχονται.


Γαβριήλ Παναγιωσούλης

22 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

Συγχαρητήρια για τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας!!
Εξαιρετικές παρουσίες Ελλήνων στο εξωτερικό.
Κύριε Γαβριήλ γνώμη μου είναι πως σας τιμά περισσότερο που βρεθήκατε στην παρέλαση χωρίς να καμαρώνετε για συνταιριάσματα και διασυνδέσεις με επώνυμους. Από ότι φαίνεται είστε εσείς με τα παιδιά σας που συμμετέχουν ενεργά, όχι μόνο επώνυμοι αλλά και αυτόφωτοι οπότε δε χρειάζεστε συνεπικουρούμενους.
Να καμαρώνετε πάντα. Όπως σας καμαρώσαμε και μεις με την οικογένειά σας. Το αξίζετε. Να τους χαίρεστε όλους.
Και του χρόνου.
Μαριάνθη και Νίκος

pylaros είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μηθυμναίος είπε...

Συγχαρητήρια φίλε μου γι' αυτό που μετέδωσες στα παιδιά σου και κατ' επέκταση στα εγγόνια σου. Τα μπόλιασες μ' αυτό το κάτι που τα κάνει μαζί με σένα κι αυτά περήφανα για την ελληνική καταγωγή!!!

Σας βλέπω και σας χαίρομαι. Είστε όλοι σας υπέροχοι!!!
Να 'στε καλά!!!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Μαριάνθη,΄ξέρω ότι ένα απλό ευχαριστώ δεν αρκεί για νας ευχαριστήσω δια τα τόσο 'επικοδομητικά' σας λόγια για όλους μας.
Σας ευχαριστούμε λοιπόν εσάς και Νίκο με όλη μας την καρδιά.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης και οικογένεια

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο, αφού κι εσύ έχεις ζήσει μακριά από την πατρίδα, καταλαβαίνεις πιο πολύ από κάθε έναν΄πόσο σπουδαίο είναι να κατορθώσεις να μεταμφυτεύσεις τις ρίζες σου στους απόγονούς σου.
Χίλια ευχαριστώ για τα λόγια σου,

Χαιρετώ
Γαβριήλ

Βάνα Κ. είπε...

Γαβρίλη μου, σας χάρηκα και ένοιωσα υπερήφανη για τον Εθνικό παλμό που μεταδώσατε στα παιδιά σας.
Τα γραφόμενά σου, καλοπροαίρετα, ειλικρινή και προπάντων ταπεινά έβγαλαν στην επιφάνεια την συγκινητική μεγαλοπρέπεια του Αληθινού Πατριωτισμού που πάντα κρύβεται από τα φώτα της δημοσιότητας και τις κάμερες.
Γαβρίλη μου στην Ορτανσία και σε σένα, τα θερμά μου συγχαρητήρια για την όμορφη Ελληνική οικογένεια που φτειάξατε.
Βάνα.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Βάνα, χάρηκα για το κείμενο σου στα σχόλια, ευχαριστούε η Ορτανσία κι εγώ για τα καλά σου λόγια, για τα συγχαρητήριά σου, και όλοι μας εμείς χαρήκαμε μια ακόμη μέρα έξω από την καθημερική κοινή μας ρουτίνα με το να λάβουμε μέρος σε αυτό που μας αντιπροσωπεύει ως εθνικότητα σε αυτή την πολυχρωματική αμερικανική κοινωνία.

Ευχαριστούμε,
Ορτανσία, Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...Κι από μας, Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!

Αυτά να βλέπουν και να διαβάζουν μερικοί που "διαμαρτύρονται" για την ελληνικότητά σου (μας), διότι μερικές φορές στα "Γράμματα των αναγνωστών" της εφημ., Ε.Κ., μερικοί-μερικοί επιδιώκουν να μειώσουν, μόνο και μόνο διότι βάζοντας την λογική στο γράμμα σου -π.χ. για την αδράνεια του κλήρου, εδώ, ή την παραγκώνιση της ελληνικής γλώσσας στους οίκους τους...- τα γράφεις επώνυμα, κι αυτοί "ξυνίζονται..."
Χαιρετισμούς στην Ορτανσία σου ως και την λοιπή οικογένειά σου,
ένα μεγάλο "Εύγε"
Υιώτα Στρατή,
ΝΥ

pylaros είπε...

Αγαπητή Υιώτα, Δημήτρη,
Σας ευχαριστούμε δια τα συγχαρητήρια σας, επίσης δι αυτό το ωραίο σας Ευγε!!!!!!!

Πράγματι ήταν μια ωραία ηλιόλουστη μέρα, γεμάτη γαλανόλευκα χρώματα.
Χαιρετισμούς

Ορτανσία, Γαβριήλ

Justine's Blog είπε...

Τί κούκλες είναι αυτές που φτιάξατε εσύ και η Ορτανσία; Μα δε μπορούσαν να βγούν λιγότερο όμορφες απο ένα ζευγάρι καλλονών σαν και σας. Και τα εγγόνια σας, περήφανα Ελληνόπουλα της Διασποράς. Τί τιμή να τους εμφυτεύσετε την περηφανεια του Γένους μας, που βρίσκεται αποτυπωμένο παντού. Στην αρχαιότερη και τη νεότερη ιστορία των λαών.
Οπως είδες κι εγώ την ίδια αγωνία ζώ στο Μόντρεαλ, να φτιάξω έναν Ελληνα γερό με βάσεις για να φτιάξει κι εκείνος άλλους Ελληνες , τα δικά του παιδιά. Για να διαωνίσουμε το είδος του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Θυκυδίδη, του Μεγαλέξαντρου, του Ελύτη...
Αγαπημένε,
Τα έγραψες απο καρδιάς κι έτσι είναι όπως τα λές.
Σε φιλώ γιατί είσαι γνήσιος, απόλυτος, χωρίς διάθεση συμβιβασμών.
Φιλια ανοιξιάτικα. Το λουλούδι έκασε ανθούς έξω απο το παράθυρο.

Eleni Tsamadou είπε...

Mπράβο και πάλι μπράβο σας.Συγκινούμαι να βλέπω εσάς τους αγαπημένους ξενητεμένους μας να κρατάτε ψηλά τη λαμπάδα, ενώ εμείς εδώ στην πατρίδα, όπως είπα και στην Ιουστίνη,κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σημαίνει 25 Μαρτίου και δημοτικά τραγούδια και χοροί.. Να είσαστε πάντα καλά και να χαίρεστε την ωραία οικογένειά σας.
Με εκτίμηση
Ελένη Κ. Τσαμαδού

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Ξέρω και καταλαβαίνω την αγωνία να μεγαλώσεις ένα παιδί σε ξένο περιβάλλον προπαντός να το κάνεις να αγαπήσει την γλώσσα των πατέρων του. Είναι τόσο δύσκολο, μα και τα σχολεία μας εδώ δεν βοηθούν, έτσι το βάρος πέφτει στους γονείς.
Σε ευχαριστώ δια τα ειλικρινή σου αληθινά σου λόγια -γνήσιος, απόλυτος, χωρίς διάθεση συμνιβασμών." ¨
Είναι σα να μου δίνεις ένα βραβείο,
κι αυτό με τιμά ιδιαιτέρως.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Ε Τσαμαδού,
Ναι, μάλιστα ήταν μια ευκαιρία για εμάς τους ξενιτεμένους, όχι τόσο για εμάς τους μεγάλους αλλά για τα μικρά παιδιά, τα φυτώρια της καινούργιας γενιάς να μαθαίνουν και να θυμούντε τις ρίζες των πατέρων τους, παππούδων τους, ότι οι ρίζες τους κρατάνε, από το Ελληνικό έθνος...
Ευχαριστώ
Γαβριήλ Παναγιωσούλης

Ανώνυμος είπε...

Mπράβο, Έλληνα Γαβρίλη.
Μπράβο, Έλληνα Πατέρα.
Σου βγάζω το καπέλο και υποκλίνομαι μπροστά στην περήφανη έκφραση της Ελληνικότητάς σου, την οποίαν ζεις και υπερασπίζεσαι με τον ιδανικότερο τρόπο.Με τη συνέχισή της.Πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος σαν ΄Ελληνας που έκανε το χρέος του.
Συγχαρητήρια.
Ν τ ί ν ο ς

pylaros είπε...

Πω!πω! Καλέ τι λόγια είναι αυτά!
Αγαπητέ Ντίνο, θαυμάζω την ευστροφία των υπερθετικών λέξεων σου προς τον πατέρα άνθρωπο.

Είναι κι αυτό ο τρόπος ζωής μας εδώ στα ξένα, αν το αρνηθώ-ούμε τότε σταματώ να υπάρχω σαν Γαβρίλης.
Χίλια ευχαριστώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου φίλε Γαβριήλ,
Καλό μήνα!
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν λαμβάνεις από φίλους και γνωστούς την σωστή αναγνώριση στα ιδιότυπα, ξέχωρα, ρεαλιστικά γραφτά σου και στον αυθεντικό σου ρόλο του άδολου, ωραίου Έλληνα που ζει ΕΛΛΑΔΑ μες το σπίτι του μες τους ανθρώπους που αγαπά.
Οι φωτογραφίες της όμορφης οικογένειάς σου από την ελληνική παρέλαση είναι ολοζώντανες, γραφικές, συγκινητικές και εμπνέουν ότι καλύτερο υπάρχει μέσα μας σαν Έλληνες που μας ενώνει η ίδια Μεγαλομάνα.

Ολόθερμα συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε. Δεν είναι καθόλου εύκολο κατόρθωμα να φυτέψεις γνήσιο Ελληνικό σπόρο στην ξενιτειά με τόσους ξενογεννημένους ανθρώπους και να δρέψεις Έλληνες!
Είσαι αξιέπαινος και ξανά εγκάρδια Εύγε σου!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Με απέραντη φιλία και αγάπη στην Ορτανσία και σε σένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ 5/1/09 ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Στέλλα,
Ευχαριστώ τι άλλο να πω δεν ξέρω, εσύ τα είπες όλα.
Και όχι μόνο αλλά μας περιέλουσες με ένα ελληνικό πνεύμα, το οποίο ανθεί έξω απ’ τα σύνορα και το οποίο είναι πολύ δύσκολο να το καλλιεργήσεις ώστε να βγάλει άνθη και σπόρους. Όλοι μας οι γράφοντες Ελληνικά είμεθα αντάξιοι αυτών των καλοπροαίρετων σου συγχαρητηρίων-ευχών.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Γαβριήλ,σε συγχαίρω για την ωραία σου οικογένεια και γιά την αγάπη που μπόλιασες στα παιδιά και εγγόνια σου γιά την Ελλάδα.Οταν ένα Ελληνόπουλο ,τρίτης ή τέταρτης γενιάς ,πιάσει στα Χέρια του,έστω και μια φορά, την Ελληνική σημαία και παρελάσει στην 5τη Λεωφόρο θα είναι πάντα Ελληνας .
Σε καμαρώνω .

pylaros είπε...

Ευχαριστώ Σπύρο για τα καλά σου λόγια, πράγματι είναι όπως τα λες.
¨οταν ένα παιδάκι μικρό παρελαύσει κρατώντας την Ελληνική σημαία θα το θυμάται σε όλη του τη ζωή.
Από που το ξέρω; μα παίρνω παράδειγμα από τον εαυτόν μας, που θυμούμαστε τα του τόπου όπου γεννηθήκαμε.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε μου
Εκτιμώ τα όσα γράφεις και χαίρομαι γιά όσα έχεις πετύχει σαν πατέρας, σαν Έλληνας και σαν άνθρωπος.
Νάσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την όμορφη οικογένεια που έχετε φτιάξει εσύ και η Ορτανσία.
Έστω κι΄αν η παρέλασή μας καμμιά φορά μας απαγοητεύει εμείς, οι απλοί Έλληνες μετανάστες, οι μη τιτλούχοι, οι χωρίς κορδέλλες, εμείς, που ευτυχώς δεν καθόμαστε στις εξέδρες των επισήμων, θα δίνουμε πάντα το παρών με κρύο, με χιόνι, με ήλιο να μας καίει.
Νάστε πάντα καλά και να χαίρεστε παιδιά και εγγόνια.
Ντένης

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε Γαβρίλη.
Να συμπληρώσω ότι άργησα να σου γράψω λόγω της βάφτισης του εγγονού μας Στέλιου, που έγινε χτες Σάββατο 2 Μαίου στον Άγιο Νικόλα του Φλάσινγκ.
Ντένης

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη, οι παρελάσεις πάνε κι έρχοντε,
Αλλά αυτό που χάρηκα είναι το βαφτίσι του Εγγονού σου Στέλιου, σας ευχόμεθα λοιπόν να σας ζήσει ο νεοφώτιστος Στέλιος, με χαρά να πηγαίνετε παρέα στις μελοντικές παρελάσεις.
Νάστε όλοι καλά και συγχαρητήρια, Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, η Ορτένσια κι εγώ.

Γαβριήλ...
Υ.Γ. Σήμερα έστειλα μήνυμα στην Αθήνα σχετικώς με το απο Θεσσαλονίκη...