Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

H δραχμή μας...













Ιονικές Δραχμές επί Ιταλικής κατοχής στα Επτάνησα




1941-42




Παραμονή πρωτοχρονιάς, περιμέναμε να μας κάνουνε τον μποναμά, ξάφνου ο πατέρας μου με φώναξε παράμερα και μου έκανε τον μποναμά, ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα των 500,000 δραχμών ήταν τότε και αφότου είχαν φύγει για τον άλλο κόσμο οι κατακτητές Ιταλοί, πήραν μαζί τους και τα Ιονικά χαρτονομίσματά τους, οι γερμανοί είχαν φέρει τις πληθωρικές δραχμές.
Η χαρά μου μεγάλη δεν περιγράφεται, είπα να το φυλάξω, αλλά μετά πήγα στο μαγαζί και πήρα πολύχρωμες καραμέλες, από αυτές που έφερναν με το καΐκι από την Πάτρα οι μαγαζάτορες, τις μέτρησε μια, μια, μου τις έδωσαν από ένα γυάλινο βάζο, που ήταν εκεί στον μπάγκο δίπλα από τις παστές σαρδέλες και το στρατσόχαρτο, που από πάνω κρεμόταν αρμαθιές από σπάγκους από χορτάρι κιτρινωποί χλωμοί που χόρευαν στο φίλημα του αέρα που έμπαινε από την πόρτα, που έχασκε ορθάνοιχτη, φέρνοντας το φως μαζί και την παγωνιά, λες και ντρεπόταν, για το κατρακύλισμα της δραχμής στου μικρού παιδιού τα χέρια. Ο μπακάλης έκοψε ένα κομμάτι στρατσόχαρτο τύλιξε τις καραμέλες, ήταν χρώματος κοκκινωπό μα και κίτρινες και, πράσινες, τόσο λίγες χωρούσαν στην παλάμη μου, μέχρι να πάω σπίτι τις είχα φάει.
Μετά κυκλοφόρησαν τα εκατομμύρια, τα δισεκατομμύρια, μέχρι που στον ύπνο μου ονειρεύτηκα ότι είχα γίνει δισεκατομμυριούχος, και πράγματι όταν ξύπνησα μου είχαν δωρίσει δισεκατομμύρια δραχμές, ξανά πήγα να αγοράσω καραμέλες, τούτη τη φορά όμως δεν υπήρχαν, τις είχαν ανταλλάξει με καλαμπόκι, αυτό πού κάναμε μπομπότα, για να χορτάσουμε, αυτό που έφτανε από το Νιοχώρι κατοχής.


Γαβριήλ Παναγιωσούλης

14 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Soñar no cuesta nada, asi dicen en las tierras que por algun tiempo vivimos...

Τι χρόνια κι αυτά, φίλε μου!

Εξαιρετική συλλογή, είναι δική σου;

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάσια η περιγραφή σου όπως πάντα ,όπως και η συλλογή σου.Γι' αυτό το χρήμα έχω περιγραφές από τον πατέρα μου .Επίσης έχω και μιά τσάντα προπολεμικά χιλιάρικα και πεντακοσάρικα με τα οποία έπαιζα τις μαμάδες όταν ήμουν μικρή .Τα βρήκαν και οι κόρες μου και τελικά κατέφερα να περισώσω αρκετά, έτσι για ενθύμιο από τους κόπους του πατέρα μου που πήγαν χαμένοι .Την καλημέρα μου .Κάτε

Μαριάνθη είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΘΥΜΗΜΑΤΑ ΑΠΤΑ.
ΠΟΛΛΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ.

pylaros είπε...

Soñar y recordár es vivír, pero a mi éstos recuerdos me traen una tristeza inmensa, a veces prefiero la realidad aun que sea cruel...
Τα χαρτονομίσματα αυτά πολλά από αυτά έχουν μια παιδική λαχτάρα, ένα βλέμμα μου μια ελπίδα, όταν τα είχα στα χέρια μου,
τώρα κατάντησαν σα συλλεκτηκά έτσι από τύχη.

Ναι τα κουβαλώ μαζί μου, άλλα τα βρήκα πίσω στο χωριό, όμως οι αναμνήσεις είναι ζωντανές όταν τα κοιτώ...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Θυμήματα από όπου κάποτε πέρασε η ζωή...
Χρόνια πολλά σε όλους σας σήμερα στην Θεσσαλονίκη του Αγίου Δημητριου!
Ευχαριστώ

χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου αγαπητή μου Κάτε!

Ναι πράγματο έχεις δίκιο πολλά λεφτά των πατεράδων μας πήγαν χαμένα, τα βλέπω και θυμούμαι όταν κυκλοφορούσαν ακόμη, τις παιδικές μου λαχτάρες να πιάσω στα χέρια μου έρτω και μια δραχμή, κάθε χαρτονόμισμα αντιπροσωπεύει και μια παιδική αθώα ελπίδα, προπαντός τα της Ιταλικής κατοχής,
Μια ζωή που πέρασε, μια ζωή που σήμερα μοιάζει σαν παραμύθι...
Έχω ακόμα και Ρούσσικα ρούβλια πριν του 1916, αυτά που έφερνανν στην Πύλαρο οι Μετανάστες του καιρού εκείνου και τα έκαναν ρολά και τα έκρυβαν στα σεντούκια, μια και οι Πυλαρινοί ήταν έμποροι μετανάστες σε Ρωσσία Ρουμανία ξλπ...

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Mary Ka είπε...

Λέτε να ξαναγυρίσουμε στις δραχμές?Οι γνώμες είναι τόσο διαφορετικές που έχουμε πάθει σύγχυση εδώ για το τι είναι σκόπιμο και τι όχι. Ελπίζω πάντως να μη ζήσουμε τον πληθωρισμό της Κατοχής.

Αστοριανή είπε...

...έχει κι ο Δημήτρης... κάμποσα, φυλαγμένα!!!!
Γαβρίλη μου,
...την τρύπα μιας δεκάρας θα ήθελα να...γεμίσω με καινούρια όνειρα!
Άστα, Φίλε μας!
Τίγυρίσματα που έχει η Ζωή!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

Πράγματι οι γνώμες είναι διχασμένες με το να ξαναγυρισουμε στην δραχμή.

Το Ευρω είναι ξένο νόμισμα, η Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα ούτε να το υποτιμήσει, ούτε να εκδώσει καινούργια χαρτονομίσματα για να πληρώσει τα χρέη της, αναγκαστικώς φορολογεί, κόβει μισθούς, από τους πολίτες της, (βγάζει από την μύγα ξύγκι) που λέει μια παροιμία του λαου μας...

Από πείρα όσα κράτη βασίστηκαν σε ξένο χαρτονόμισμα φαλήρισαν υποχρεώθηκαν να γυρίσουν στο δικό τους.
Σε δολάρια η
Αργεντινή, Ισημερινός, Ελ Σαλβαδόρ

Ευχαριστώ σε Mary Ka

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Κάθε χαρτονόμισμα και μια θύμηση, μια Ιστορία προπαντός τα ΙΟΝΙΚΑ των Επτανήσων


Παιδικά χρόνια αθωότητας, αξέχαστα
Τι μου έμεινε;
Μα τα χαρτονομίσματα
Χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Καλησπέρα φίλε Γαβρίλη
Πραγματκά αξιόλογη η περιγραφή σου για την ιστορία της δραχμής. Είχαμε την τύχη-ατυχία να ζήσουμε μια περίοδο πό τη ζωήμας μαζύ της.
Η συλλογή σου όμως είναι αξιόλογη.
Νάσαι καλά

Justine's Blog είπε...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Εντυπωσιάσθηκα από την παράθεση όλων των νομισμάτων μας μέσα στον 20ο αιώνα. Και βέβαια, η υπέροχη περιγραφή σου γιά τα παιδικά χρόνια και πόσο κόστιζαν οι καραμέλες από τη μιά μέρα στην άλλη, είναι εκπληκτική. Ενας αυθόρμητος, αληθινός συγγραφέας από τα σπάργανα.
Φιλιά από ηλιόλουστο Μόντρεαλ

pylaros είπε...

καλημέρα φίλε μου Ντένη,
Σήμερα Κυριακή, κανονικά θα πρέπει να ήμασταν στο Αρτοπ... για καφέ,
Αλλά ένεκα τα χιόνια, ένεκα τα μικροπροβλήματά μου δεν είμαι για ταξίδια Αστόρια...
Εμείς είμαστε παιδιά της δραχμής των δισεκατομμυρίων, έτσι μεγαλώσαμε, αυτά θυμούμαι και λέω περάσαμε και χειρότερα από τα σημερινά, άρα είμαστε ΗΡΩΕΣ

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Ιουστίνη από ένα χιονισμένο μεγάλο Μήλο.
Αληθινά παράξενο αυτό το χιόνι τον Οκτώβρη,
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου και το τόσο αληθινό comment σου...

Με αγάπη

Γαβριήλ