Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Το Πασαπόρτι


Το λεωφορείο της εταιρίας του κυνηγόσκυλου με έφερε στην Ουάσινγκτον, πήγαινα στην Ελληνική Πρεσβεία, λεωφόρος  Μασαχουσέτης.
Από εκεί έφυγα με καινούργιο διαβατήριο, έγραφε βασίλειο  της Ελλάδος, ήταν ένα βιβλιαράκι με χοντρό χαρτονένιο εξώφυλλο χρώματος πράσινο-γαλάζιο με 32 σελίδες.
 Για εμένα ήταν κάτι σα φυλαχτό εφόσον πρώτη μου φορά έπαιρνα στα χέρια μου πασαπόρτι. Το κοίταζα σα την βίβλο, το πρόσεχα σαν την Αγία Γραφή,  μόνο που δεν το προσκυνούσα, εκεί μέσα σε αυτές τις σελίδες είχα κλείσει τα όνειρά μου, με αυτά ζούσα ταξιδεύοντας, πλάθοντας με την φαντασία μου έναν κόσμο όπως τον ήθελα.
Με μιας βρεθήκαμε στο Κολόμπο  Κεϋλάνης, το νησί του Ινδικού Ωκεανού,                                                                                                                          το σημερινό Sri Lanka,    εκεί πήγα να συναντήσω τον πρόξενό μας, ήταν ένας ντόπιος ο οποίος μου ξανάδωσε το σινιάλο της ζωής, δηλαδή μου ανανέωσε το διαβατήριο που είχε λήξει για ένα ακόμη χρόνο, και τι δεν σκόπευα να κάνω, θα ταξίδευα και θα διάλεγα κράτη, γνωριμίες, αγάπες κι όλα αυτά βασιζόμενος στο διαβατήριο αυτό. Εκεί στο Κολόμπο φορτώναμε ρύζι στη ράδα προορισμός μας ήταν η Βιρμανία σημερινή Μυανμάρ, χώρα των βουδιστών με τις πολλές παγόδες. .
Τα αδέλφια Νέγρη καταγόμενοι από τη Σάμο ήταν οι τροφοδότες μας.
Μαζευτήκαμε τρεις, μπήκαμε σε μια άδεια φορτηγίδα και μας  έβγαλε στη στεριά. Μας περικύκλωσαν, θαυματοποιοί, κλέφτες, χαμίνια,    ταξιτζήδες υποσχόμενοι να μας πάνε σε γυναικείους παραδείσους, κι ένα σωρό  άνεργοι χαραμοφάηδες. Τελικά  καταλήξαμε σε ένα ταξί.   
 Ο ταξιτζής έβαλε πλώρη για τη ζούγκλα και πήγαινε και πήγαινε, και σταματημό δεν είχε, κάποτε φάνηκαν κάτι καλύβες. Κατέβηκε κάτω και μας άνοιξε την πόρτα λες και ήμασταν μαχαραγιάδες.
Ορίστε είπε,  φτάσαμε. Μπήκαμε και οι τρεις μέσα, εγώ ξέκοψα και χάθηκα, μου λέει μια γυναίκα μην βγεις από αυτή την πόρτα θα σε συλλάβει η αστυνομία, έλα να σε βγάλουμε από μια πλαϊνή. Εκεί τα χρειάστηκα, κι αν στην πλαϊνή με περιμένουν τίποτα κλέφτες; Και οι φίλοι μου που είναι, Α! αυτούς τους συνέλαβαν, εν τέλει βγήκα από την κύρια είσοδο. Απ έξω υπήρχε μια κλούβα της αστυνομίας ένα πράσινο Land  Rover με βούτηξαν και μένα και ξεκίνησαν. Ο ταξιτζής ακολουθούσε από πίσω σφυρίζοντας, σταμάτησε η αστυνομία και μας λέει πληρώσετε τον να φύγει. Οι άλλοι 2 σκραπ από αγγλικά, εγώ τα κατάφερνα,
Ρώτησα γιατί μας συλλάβατε, τι έχουμε κάνει;
Ήταν αυτοί οι αστυνομικοί με τα κοντά παντελονάκια κι ένα καπέλο κομμένο στη μέση σαν  τους της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης.
Ο νόμος του κράτους μας λέει ότι απαγορεύεται σε λευκό να έχει σχέσεις με ντόπιες γυναίκες .
Μα εμείς δεν κάναμε τίποτα, τότε θα σας πάμε στο νοσοκομείο να σας εξετάσουν, κι αν!  Αλλοίμονο σας. Οι ώρες περνούσαν,  η κλούβα μας οδηγούσε σε μέρη άγνωστα σκοτεινιά, θα ήταν περίπου 2 η ώρα το πρωί όταν σταμάτησαν να τρέχουν. Άνοιξαν την πόρτα,  ένα απέραντο σκοτάδι,  μας είπαν έξω αλήτες.  Ε! από εκεί ψάχνοντας με τη μυρωδιά ποδαρόδρομο βρήκαμε τη θάλασσα, το λιμάνι, όταν φτάσαμε στο βαπόρι είχε ήδη περάσει η ώρα του κολατσιού.
Το κράτος βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα σε δυο φυλές τους Singaleses, και Tamil, τους τελευταίους αυτούς τους είχε φέρει η Αγγλία από τη Νότια Ινδία για εργάτες Τσαγιού. Τους επονομαζόμενους μετά Tigers, θυμάμαι το προεδρικό μέγαρο μέσα σε καταπράσινους κήπους, παρατήρησα  τις ντόπιες εφημερίδες και  τα δυο διαφορετικά σύμβολα γραφής, ένα από την κάθε φυλή.
Αφού γύρισα στο βαπόρι σκέφτηκα ότι αυτό μου το ελάττωμα, να  ανακατεύουμε με ξένες κοινωνίες, θα με βάλει σε μπελάδες…             
  
                                          Γαβριήλ Παναγιωσούλης 

14 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Δε σ έβαλε όμως! Αντίθετα σου χάρισε μια ξεχωριστή οικογένεια. Ετσι δεν είναι αγαπητέ μου Γαβρίλη;
Εχεις κάνει και συ μια ζωή...σκέτο μυθιστόρημα!
Την απολαμβάνω διαβάζοντας,βέβαια φαντάζομαι(είμαι σίγουρη δηλ.) οτι τότε που τα ζούσες μόνο ιδανική δε φαινόταν,αλλά τώρα που τα γεγονότα ξεμάκρυναν... Πλούσια δε σου φαντάζει;
Νάσαι καλά.
Με εκτίμηση
Χαρά

pylaros είπε...

Καλημέρα, μάλλον χαιρετώ σε από τη ΝΥ αγαπητή μου Χαρά, γράφεις (οτι τότε που τα ζούσες μόνο ιδανική δε φαινόταν,αλλά τώρα που τα γεγονότα ξεμάκρυναν... Πλούσια δε σου φαντάζει;
πράγματι έτσι είναι τότε που τα ζούσα δεν ήταν καθόλου ιδανικά, σήμερα όμως με έχουν κάνει πλουσιο σε αναμνήσεις που είναι μοναδικές δικές μου.

σκέπτομαι ότι κάπως έτσι θα πρέπι να αρχίζουν και τα μυθιστορήματα,

σε ευχαριστώ πολύ

με εκτίμηση

Γαβριήλ
υ.γ.
Ναι το ελάττωμα μου μου χάρισε αυτό που έψαχνα να βρω...

Dennis Kontarinis είπε...

Mιά ακόμη συγλονιστική περιπέτειά σου φίλε μου.
Σε φαντάζομαι μες στα σκοτάδια σε μια ξένη χώρα, σε άγνωστα μέρη να ψάχνεις να βρεις από κάπου να κρατηθείς.
Ήσουνα ένας ανήσυχος Κεφαλονίτης.
Νάσαι καλά.

Ρισσιάνα είπε...

Καλή σου μέρα αγαπητέ μου Γαβριήλ,
πως να μην γράψεις βιβλία με μια
τόσο περιπετειώδη ζωή; Όπως λέει κι
ο Ντένης παραπάνω, ήσουνα και από ότιβλέπω είσαι ακόμη ένας ανήσυχος
και πολύ θαρραλέος Κεφαλονίτης.
Σε θαυμάζω Γαβριήλ μου που όλα τα
θυμάσαι με λεπτομέρεια και μας
τα παρουσιάζεις σαν νάταν χθές.
Άν δεν απατώμαι σήμερα έχεις τα
γεννέθλιά σου.ΧΡΌΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΆ κι
ευτυχισμένα, πάντα με υγεία και
μην ξεχάσεις τα "μπουρμπουρέλια".

Μαριάνθη είπε...

ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΩ( ΕΧΩ ΗΔΗ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ FACE). ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΣ.
ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,

καλημέρα από μια ηλιόλουστη μέρα, είναι η μέρ της σφαγής των Τούρκων αύριο θα τους φάμε, λοιπόν σου εύχομαι να περάσετε μια μέρα των ευχαριστιών γεμάτη με οικογενειακή θαλπωρή, είναι η ημέρα να ευχαριστήσουμε τον Θεό για αυτά που έχουμε ή απλώς όπως λέω εγώ για την ύπαρξή μας.

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ρισσιάνα,

Ναι σήμερα είναι τα γεννέθλιά μου, κανονικά αφού γεννήθηκα την ημέρα της παναγίας της Μπουρμπουρελούς θα έπρεπε να με ονόμαζαν Παναγή, έλα όμως που υπερίσχυσε το οικογενειακό όνομα του παππού.

Η τότε ζωή μας, για να κερδίσσουμε ένα μεροκάματο, το ψωμί μας είχε πολλές περιπέτειες,
σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, αλλά τα παλιά ακόμα γεμίζουν τη ζωή μας με εικόνες

Ευχαριστώ πολύ,
με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,ευχαριστώ για τις Ευχές σας, ειδα και το face,
καλή σας μέρα με αγάπη

Γαβριήλ

Κάτε είπε...

Οι περιγραφές σου γλαφυρότατες όπως πάντα ,μια ζωή γεμάτη περιπέτεια!!!!! Χρόνια πολλά για τα γενέθλια σου με υγεία και χαρά πάντα την καλησπέρα μου .Κάτε

Σπυρος Δαρισνός είπε...

Παντα μου αρεσαι η απλοτητα και η αμεσοτητα του περιγραφικού σου λόγου.Το περνεις τον άλλον μαζί σου και ζει αυτα που έζησες.Η Σοφια και εγω ευχόμαστε σε σενα και στην οικογένειά σου να περάσετε όμορφα την αυριανή ημέρα των"ευχαριστιών

Μηθυμναίος είπε...

Γαβρίλη μου, με εντυπωσιάζει η ικανότητα σου να τρυπώνεις πίσω από τις λέξεις και την κάθε λεπτομέρεια της ζωής να την κάνεις ιστορία.
Είσαι ένα ατόφιο πλάσμα που ξέρει να μιλάει σε οξειδωμένες μνήμες...

Αφήνω μια ευχή – να ’σαι καλά. Τα αισθήματα φιλίας και αγάπης είναι αμοιβαία και το ξέρεις...

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κάτε,

Ευχαριστώ για τις ευχές σου, Η ζωή μας είναι μια περιπέτεια, όταν όμως ξενιτευτείς η ζωή είναι γεματή από πολύχρωμες περιπέτειες,

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Happy thanksgiving day Spyro and family

Αγαπητέ μου Σπύρο, αφού έβαλα την γαλοπούλα στον φούρνο, περιμένοντας να ψηθεί αισθόνομαι ελευθερος για λίγη ώρα, οπότε κοίταξα τον υπολογιστή αν και βρίσκουμαι μακριά απ΄το ΒΡΟΝΧ Η περιγραφή των περιπετειών μου προσθέτουν μια πολύχρωμη φάση της ζωής μου, σαν το αλάτι της σημερινής ζωής.

λέω της σημερινής ζωής γιατί είναι ασπρόμαυρη

ο χρόνος δεν ξεχνά.
Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς οικογενειακώς σε αυτή την μέρα των ευχαριστιών,

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε μου Στράτο,
Σήμερα εδώ είναι μοια οικογενειακή, μ θρησκευτεική εορτή, Ημέρα των ευχαριστιών, λοιπόν αφού βάλαμε στο φούρνο τον τούρκο (αλήθεια τι όνομα)
βρήκα την ευκαιρία να ρίξω μια ματιά στο ΠΥΛΑΡΟΣ.

Φίλε μου, θεωρώ ότι οι περιπέτειες της τότε ζωής είναι τόσο πολύχρωμες ώστε μεταφέρουν τις πολυχρωμες εικόνες του τότε και νοστιμίζουν τις ασπρόμαυρες του σήμερα, και λέω ασπρόμαυρες διότι ο χρόνος, δεν επιτρέπει να ξαναδώ χρωματιστές. ( Μου αρέσει οι Οξειδωμένες Μνήμες)

Ευχαριστώ για όλα

χαιρετισμούς

Γαβριήλ