AOL
Γιατί
νάναι έτσι η ζωή; Γιατί ήρθαμε;
Κανένας δεν
μας ρώτησε.
Χάθηκαν όλα,
η υπερηφάνεια, του να είσαι άνθρωπος, χάθηκε η λογική, μπρος το πείσμα των
ανθρώπων χάνονται τα ιδανικά.
Τι απομένει
παρά το να θαυμάζεις το δημιουργήματα της φύσης; Όμως έστω κι από κάπου μακριά,
από εδώ κάτω απ’ τη γη σταματάς, κοιτάς
τα ουράνια φαινόμενα και τα θαυμάζεις.
Σε αυτά τουλάχιστον
μπορείς να βρεις την εσωτερική σου γαλήνη, να καταλάβεις το πόσο μικρός είσαι. Αχ! Να μπορούσες
να τα φτάσεις; Να σε πάρουν μαζί τους!
Σκεπτόμενος
πόσο σοφός ήταν ο δημιουργός, που δημιούργησε τα πάντα εν σοφία μόνο το εγώ σου δεν είναι
τέλειο, εξακολουθεί να σε τυραννά, πρέπει να το χωνέψεις δεν είναι αλάθητο σαν
του Πάπα. (αν ποτέ)
Είσαι ένας
κοινός άνθρωπος μονάχος γεννήθηκες μονάχος
θα φύγεις, είναι τόσο δύσκολο να το
χωνέψεις, μα τόσο δύσκολο!!!
Γαβριήλ
Παναγιωσούλης
7 σχόλια:
Τα ίδια ανεξάντλητα ερωτηματικά ...
Σα να διάβαζα τις κατά καιρούς σκέψεις μου.
Να΄σαι καλά Γαβριήλ φίλε και πολύ αγαπητέ.
Στ΄αλήθεια φίλε Γαβρίλη, τα ίδια ερωτιματικά βασανίζουν όλους εμάς που έχουμε την δύναμη να μπορούμε και να θέλουμε να σκεφτούμε.
Θα τα πούμε.
Αγαπητή μου Μαριάνθη,
συνήθως τα ερωτηματικά έρχονται μετά από μια θύελα, ή και από ένα πνιγμένο δίκιο.
Τότε είναι που προσπαθούμε να καταλάβουμε το ανθρώπινο πείσμα που δεν οδηγεί πουθενά.
Ευχαριστώ
χαιρετισμο'υς
Γαβριήλ
Φίλε Ντένη,
Κοιτάζοντας τα ουράνια φαινόμενα αισθάνεσαι τόσο μικρός σαν ένας κόκκος άμμου. Τότε έρχεται μέσα σου η Γαλήνη.
Όμως αυτό το ατίθασο εγώ μας πεισμώνει λες κι έχει το αλάθητο του Πάπα, που λέει ότι το έχει, αλλά δεν το έχει.
Θα τα πούμε αυριο
Καληνύχτα
Γαβριήλ
Πολύ καλή κι ενδιαφέρουσα η ερώτησή σου, φίλε Γαβρίλη. Αλήθεια, "Γιατί να 'ναι έτσι η Ζωή";
Ποιος θα μας απαντήσεις;
Que tengas un buen fin de semana!
Bienvenido a mi casa amigo, Strato
Esto sí que es una eterna cuestión, porque la vida es así.
Me alegro, porque mis artículos o sea lo que publico en pylaros son originales míos, sin mezclar la gente de mi alrededor…
Saludos y gracias
Gabriel
Te siento un poco triste amigo y entiendo lo que me has escrito particularmente.
No te preocupes... así es la vida, quien la entiende.
Un abrazo!
Δημοσίευση σχολίου