Εύχομαι
σε όλους τους επισκέπτες, αναγνώστες και φίλους, μα και σε όλο τον κόσμο
Χαρούμενα κι Ευτυχισμένα Χριστούγεννα.
Οι Χριστουγεννιάτικες
εμπειρίες ανά την υφήλιο μοιάζουν σαν σταλαγματιές, πλουτίζουν την μνήμη μας με πολύχρωμες εικόνες απ’ τα
περασμένα, φτωχικές αλλά γεμάτες αγάπη, θρησκευτική πίστη και θαλπωρή,
αλτρουιστικές, ανθρώπινες, βίαιες και
καταπιεστικές, μοναχικές εν πλω, ή ξεφάντωμα σε διάφορα λιμάνια παρέα με ποτό
και γυναίκες.
Όλες
αυτές οι σταλαγματιές μεταμορφώνονται σ’ ένα πολύχρωμο ουράνιο
τόξο
κάθε μια με διαφορετικό χρώμα και αίσθημα, με περιτυλίγουν αιωρούμενες συνεορτάζοντας
μαζί μου την Χριστουγεννιάτικη αυτή ημέρα.
Οι
Χριστουγεννιάτικες σταλαγματιές μούσκεψαν και βάφτισαν το είναι μου.
Χριστουγεννιάτικες
σταλαγματιές στο χωριό, δεκαετία 1940
Ένα
χαρτόνι, ζωγραφισμένη μια φάτνη, στημένη σ’ ένα ξύλο, παιδικές φωνές να ψάλλουν
τα κάλαντα, το Χριστός γεννάτε
σήμερον, με την ελπίδα ένα φιλοδώρημα,
μια μπουκιά ψωμί.
Η
μπότα του κατακτητή ακούγεται στον δρόμο
βαριά σκληρή απάνθρωπη.
Η
ελπίδα του λαού, ξέσπαγε σ’ ένα παραλήρημα θρησκευτικής έξαρσης. Απ’ έξω απ’ την εκκλησία κόχλαζαν τα
πάθη, οι σκοτωμοί, η πείνα, η δυστυχία,
η κοινωνία μας μικρή , ο κόσμος μας, τόσο κλειστός όσο χώραγε
το μάτι σου.
Και
όμως ήταν Χριστούγεννα!
Χριστουγεννιάτικες
σταλαγματιές Αθήνα 1949
Ένα
υπόγειο παγωμένο, θα τρώγαμε κρέας, μια κονσέρβα Αργεντινής
Corned beef, η λαδιά του τηγανιού γέμισε τα πλεμόνια μας.
Και
όμως ήταν Χριστούγεννα.
*
Χριστουγεννιάτικες
σταλαγματιές, Χάβρη Γαλλία 1950
Κοίταζαν
την Ελληνική σημαία που κυμάτιζε στην πρύμνη του βαποριού αναποφάσιστοι, τέλος
πήραν θάρρος ανέβηκαν στο βαπόρι, ένας Πατέρας,
η μάνα, το κοριτσάκι, μας κοίταζαν στα μάτια, κάθισαν μαζί μας στην
τραπεζαρία του πληρώματος, φάγαμε όλοι μαζί, ήταν Έλληνες.
Ήταν
Χριστούγεννα
*
Χριστουγεννιάτικες σταλαγματιές, Νέα
Υόρκη 1951
Ήρθε η φιλόπτωχος, κάποιας ενορίας
της Νέας Υόρκης, μερικές συμπαθητικές κυρίες, μαζί τους κι ένας ιερέας,
μας μοίρασαν δωράκια γλυκά απ’ την πατρίδα, ξημέρωνε Χριστούγεννα.
Με ξύπνησε
θόρυβος από κλειδιά αυτά που κουδούνιζαν στα χέρια του δεσμοφύλακα,
κρύφτηκα κάτω απ τα σκεπάσματα, δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου, ένας λαθραίος χωρίς
φωνή.
Και όμως ήταν
Χριστούγεννα,
*
Χριστουγεννιάτικες
αρμυρές σταλαγματιές εν Πλω!
Αρμενίζοντας
μερόνυχτα τους Ωκεανούς, μαζί με τα κεράσματα λέγαμε τα χρόνια πολλά και μια
ευχή αδέλφια και του χρόνου στα σπίτια μας.
Τώρα
πόσοι από εμάς το κατόρθωναν αυτό;
Κι
όμως ήταν Χριστούγεννα
*
Χριστουγεννιάτικες
σταλαγματιές, Γουατεμάλα 1961
Ο λαός
γλεντούσε στους δρόμους, παραμονή Χριστουγέννων, μουσική και χορός παντού, ναυτικοί εμείς ψάχναμε για κάτι το ανθρώπινο για κατανόηση, για αγάπη μακριά
από του λιμανιού τα καταγώγια. Ανακατευθήκαμε με τους ντόπιους,
χορέψαμε, γλεντήσαμε μέχρι το πρωί. Ήταn
η Αγία νύχτα,
Noche Buena.
Και
όμως ήταν Χριστούγεννα
*
Χριστουγεννιάτικες
σταλαγματιές 2011
Σαν
τουρίστα αμερικάνος, αλήθεια τι άσχημα που ακούγεται αυτή η λέξη;
Ξαναπήγα στα παλιά μου λημέρια, φθάσαμε στο Livingston,
Ένα λιμανάκι της Γουατεμάλας στην καραϊβική,
ξαναζωντάνεψαν οι αναμνήσεις, περάσαμε
την παραμονή Χριστουγέννων σε κέντρο ακούγοντας προς τιμή μας τραγούδια της γλώσσας garífuna, γρατζουνώντας την κιθάρα τους,
οι κάτοικοι είναι μίγμα απογόνων, West African, Carib, and Arawak.
Απολαύαμε
την ημέρα των Χριστουγέννων κάνοντας
μπάνιο σε πλαζ της περιοχής.
Κι
όμως ήταν Χριστούγεννα, Χριστούγεννα αναμνήσεων, Χριστούγεννα διαφορετικά,
Χριστούγεννα ευτυχισμένα.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης