Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

A Man and His Dog


                                                                   Αίνιγμα σκέψεων!  

                                                      April- 12- 2015
Πώς  περνά ο καιρός μας, όταν  το χθες μας είναι αδιάφορο;  Ιδού το δίλλημα.
Πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε το σήμερον ενδιαφέρον.
Όμως δεν θα υπήρχε σήμερον αν πρώτα δεν υπήρχε χθες.
Οπότε για να χτίσουμε το αύριο παίρνουμε την εμπειρία του χθες, τα γεγονότα του σήμερα  και χτίζουμε  το αύριο.
Όμως επειδή πέρασαν τα χρόνια, προσπαθώ να περάσω καλά το σήμερα αλλά δεν γίνεται αν δεν πάρω παράδειγμα απ’ το χθες το οποίο είναι οδηγός μου.
Οπότε το χθες είναι αυτό που με έπλασε άνθρωπο, το σήμερα μου προσφέρει την καθημερινή συνέχιση της ζωής,  το δε αύριο, μου είναι άγνωστο και αμφίβολο αν θα μπορούσε να φέρει  εις πέρας όνειρα τα οποία έχουν βάση τους το χθες.       

Έτσι αρκούμε να διηγούμαι το χθες που άρχισε την εποχή του λύχνου και τελειώνει κάθε μέρα στο  σήμερα,   μόλις πέφτει το σκοτάδι, την ώρα που πάω  για ύπνο,   πάντοτε περιμένοντας με ελπίδα  να έρθει ένα αύριο. Ο καλύτερος σύντροφός μου κοιμάται δίπλα μου του διηγούμαι το χθες, μιλιά δεν βγάζει, τι να πει; Μόνο με κοιτά στα μάτια,   

Έτσι μαζί  ξεκουραζόμαστε δίπλα,  δίπλα, ο σκύλος  ονειρεύεται λουκάνικα, εμένα  η γεύση της μπύρας μου θυμίζει άλλες εποχές, τότε που έτρεχε σαν γάργαρο νερό και μ’ έκανε να νιώθω ότι ο κόσμος ήταν δικός μου, όμως κοιτώ το παρόν και αναγκαστικά προσαρμόζομαι, με το σήμερα…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

9 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...θάθελα νάξερα αν ο σκύλος σας
αναπολεί το Χθες, μαζί σου...
Υιώτα

ΥΓ:
Τί γίνεται με τον Δαρσινό, το Σάββατο;

Δεν μιλήσαμε.

pylaros είπε...

Αχ! Ο κύων μου αναπολεί όπως έγραψα λουκάνικα, η πιο μεγάή δύναμη στο να αναπολέις για εμένα είναι η μπύρα, φέρνει αλεγρία

Ο Δαρσινός από ότι είδα στο ιντερνετ έχει κανονίσει μεγάλα κανόνια.

Σάββατο βράδυ
Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα είμαι εκει

χαιρετώ
Γαβριήλ

nikol είπε...

Ολοι αναπολούμε το χθες Γαβρίλη μου , τα όμορφα και τα λάθη ότι συνέβαλε να πλαστεί αυτός ο χαρακτήρας !!
Ο σκύλος σου είναι σπουδαίος φίλος !!! Την αγάπη μου !!!

Μηθυμναίος είπε...

Διαβάζω με προσοχή τα όσα γράφεις, φίλε μου αγαπημένε, και εισπράττω σκέψεις ενός στοχαστή.
Σκέψεις και λόγια, ειπωμένα με την απλότητα ενός καθημερινού ανθρώπου τα οποία λειτουργούν σαν εξομολόγηση αλλά ταυτόχρονα και σαν καθρέφτης. Σκέψεις και λόγια που σημαδεύουν την καρδιά και την πετυχαίνουν γιατί είναι άμεσα και αληθινά.
Πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό κείμενο.

Παρατηρώ τη φωτογραφία σου και βλέπω να ’χεις την καλύτερη συντροφιά: το σκύλο σου και την αγαπημένη σου Solera!

Un abrazo amigo!

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,

δεν ξέρω πολλά, όπως προ-έγραψα...

Αλπά, μου έγραψε να είμαστε εκεί, το Σάββατο,
ρώτησα για λεπτομέρειες...
δεν απάντησε...

Μόνο, σε κάποια άλλη σελίδα του, έγραψε ότι ... ήμουν η πρώτη που παρουσίασα το βιβλίο του στο "αστοριανή" και από κει το πήρε ο Ε.Κ. !!!

Απάντησα ότι ...θα δω πώς θα είναι και ο Δημήτρης
-αυτός οδηγεί!-
κι αν τα καταφέρουμε, να σας δούμε ...
Αλλιώς,
καλόπιοτο το κρασάκι που θα σας προσφέρει...

Φιλί, πάω στον κήπο για τα γνωστά,
Υιώτα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,
όπως και να το κάνουμε το σήμερα είναι φτιαγμένο από χθες,
Πάντοτε την εποχή του χθες ήμασταν νεότεροι με άπιαστα όνειρα, με σφριγηλότητα και ζωντάνια, με νεανικές περιπέτειες και γλέντια.
αναπολώντας όλα αυτά φιλοσοφώ κοιτάζοντας το άπειρον παρέα με τον πιστό μου φίλο.

Ευχαριστώ πολύ
με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
Είναι μερικές στιγμές όπου οι βαθιοί στοχασμοί συνεπαίρνουν το είναι σου κοιτάς γύρω σου βλέπεις ανθρώπους γνωστούς φίλους, οικογένεια,
όμως το από που ήρθες, από που ξεκίνησες, αυτό το άγνωστο χθες το ξέρεις μόνο εσύ.
Τότε με παρέα εκτός από τον κύων μου έχω μια cerveza mexicana corona la cual me facilita los recuerdos de ayer,


muchas gracias su comentario muy sincero verdadero

un abrazo
Gabo

Μαριάνθη είπε...

ΩΡΑΙΟΣ!!! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΟΖΑ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ!!!!
ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΑΣ ΓΙΩΤΑΣ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑ. ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΒΡΕ ΓΙΩΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΠΙΝΘΗΡΟΒΟΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΝΕΥΜΑ.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ.

pylaros είπε...

Μάλιστα αγαπητή μου Μαριάνθη, πραγματικά ήταν μια στιγμή χαλάρωσης εμένα και του κύωνος, μαζί.
Εγώ είχα απομακρυνθεί από κρεατινά εδέσματα και ο σκύλος από τα κόκκαλα και οι δυο χορτάτοι, η διαφορά μας ότι εγώ απολάμβανα μια κρύα μπύρα κορώνα ενώ ο σκύλος με κοίταζε στα μάτια έτοιμος να δώσει και την ζωή του για εμένα.
Τέτοια αφοσίωση!!!
Αυτό που έγραψα πιο πάνω είναι σχόλιο στην ερώτηση Γιώτας.

χαιρετισμούς σε όλους πάντα με την αγάπη μου
ευχαριστώ
Γαβριήλ