Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Σε ένα Άγριο Περιβάλλον,


Σε ένα άγριο  περιβάλλον, εκεί όπου κυριαρχεί η φύση, εκεί όπου κάποτε γεννήθηκες,   εκεί όπου ο ήλιος χαράζει απ το ίδιο μέρος όπως και τότε, εκεί όπου ξανάρχονται οι μνήμες, ντυμένες με την ποδιά της αθωότητας εκεί κυριαρχούν όπως και τότε   οι μέλισσες, από αυτές που σε γλύκαιναν,   κάποτε έτρεχες με ένα σπάρτο  να σκοτώσεις τους κηφήνες στην λίμπα όπου έπιναν νερό, έτσι όπως και τότε μια και ξαναγύρισες τα ζωάκια αποφάσισαν  να σε συντροφεύσουν να κάνουν τις νύχτες σου πιο απαλές,  πιο γλυκές αν και χωρίς μέλι, χωρίς σκοτούρες και προβλήματα, γεμάτες αθώες παιδικές αναμνήσεις, πριν ακόμα γεννηθούν οι ανθρώπινες γνώμες, οι οποίες κοιλοπονούσαν οι νεράιδες εκεί πέρα στα ξένα…

Είναι κι αυτό μια ψυχική ξεκούραση γεμάτη ευτυχία…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης   




15 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...μιάου ου υυυυυυ

όμορφο!

Υιώτα

pylaros είπε...

Της Γαλής το μιάου ακουστηκε μέχρι το διάστημα.
Καλησπέρα από το παγωμένο ΜΠΡΟΝΞ


ευχαριστώ για την επίσκεψη
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μηθυμναίος είπε...

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, φίλε Γάβο, είναι ένα δώρο που πρέπει να εκτιμούμε!

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς από μια Αθήνα (μέχρι μεθαύριο λένε...) ηλιόλουστη!

nikol είπε...

Είναι οι σκέψεις της παιδικής και αθώας ηλικίας που αφήνουν το στίγμα της ευτυχίας μέσα μας Γαβρίλη μου !! Τα ξένοιαστα εκείνα χρόνια που το περιβάλλον δεν ήταν άγριο αλλά οικείο και γνώριμο !!
Την αγάπη μου

Dennis Kontarinis είπε...

Τα ζωάκια φίλε μου έχουν πιο πολύ περιεχόμενο στις ψυχές τους από κάποιους που το "παίζουν" διανοούμενοι.
Να είσαι ευτυχισμένος με αυτά τα πολύτιμα που σου δίνουν.
Θα σε δω το Σάββατοπ φίλε.

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο,
Εδώ μας ήρθε η άνοιξη τουλάχιστον για σήμερα, μια ανοιξιάτικη μέρα χωρίς κρύο.

Άμα παρακολούθησες οι δυο τελευταίες μου αναρτήσεις ψάχνουν για ηρεμία, για γαλήνη, για ευτυχία.

Έφυγα λοιπόν από το παρόν και πήγα στο παρελθόν τότε που η φύση ήταν άγρια αλλά αντιθέτως οι ανθρώποι ήταν ήμεροι, γαλήνιοι, και τα παιδιά πίστευαν ότι τάφερνε ο Πελαργός.

Φίλε αυτό ξεκουράζει τον νου, όμως θα επανέλθω στο σήμερα!!!

με τις ευχαριστίες μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,
ξέρεις καμιά φορά αποζητάς αυτή την "θαλπωρή" της παιδικής ηλικίας αν και ήταν παροδική, ίσως γιατί δεν ήξερες πολλά πράγματα ή μάλλον δεν ήξερες τίποτα.
Σήμερα ο νους πετά στα περασμένα, όλα έχουν αλλάξει ακόμη και τα πιστεύω των ανθρώπων, τα ζωάκια αυτά σου κάνουν συντροφιά όπως τότε, Ε! αυτό σε ευχαριστεί... κάνει το μυαλό να ταξιδεύει στα παραμύθια της κοκκινοσκουφίτσας...
Σε ευχαριστώ πολύ
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Ευχαριστώ Ντένη για την επίσκεψή σου,
Το παιδικό παρελθόν χρειάζεται να ξαναζεί διότι από αυτό ξανά έρχεται η αθωότητα της κοινωνίας κι εννοώ μόνο τότε πολύ μικρός που νόμιζες ότι τα παιδιά τα φέρνει ο Πελαργός. Πριν πολέμου.

Το Σάββατο δεν θα μπορέσω να έρθω ένεκα πάω-με ταξίδι.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Αν και σ' άγριο περιβάλλον, με γαλήνεψαν τα λόγια, οι μνήμες και η γλυκιά γατο-φατσούλα.
Γιατί όπως το λες κι εσύ πολύ σοφά, οι άνθρωποι τότε ήταν ήρεμοι και ήμεροι.
Εδώ τι κάνουμε είναι το θέμα. Σε τούτο το "άγριο περιβάλλον" της πόλης, με ανθρώπους που γίνονται ολοένα και πιο εξαγριωμένα θηρία. Επιστρέφουμε σε πρακτικές της ζούγκλας. Το μεγάλο θηρίο τρώει το αδύναμο...
Χαιρετισμούς απ' την Αθήνα Γαβρίλη!

airis είπε...

Φεύγω γαληνεμένη φίλε Γαβρίλη!
Να΄σαι καλά :))

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Καλε μου Γαβρίλη
την αγριότητα την εχουν μέσα τους οι άνθρωποι κι όχι τα ζωάκια και τούτη η αναρτηση στάζει μέλι. Τωρα οι αναμνήσεις σου είναι,οι εκόνες που επλασα εγω διαβάζοντάς το,η ανάγκη επιστυροφής στην εποχή της αθωότητας όλων μας;;;αδυνατώ να ξεκαθαρίσω η αλήθεια είναι μία...εγκαταλείπω με μια γλύκα στην καρδιά
Καλά να περνάς όπου κι αν βρίσκεσαι,γιατί δεν ξεμάκρυνες ποτέ απο την αθωότητά σου κι ας μεγάλωσες!
Την αγάπη μου πάντα
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μ. Κανελλάκη,
Στον θορυβώδη ρυθμό της σημερινής ζωής, κάπου, κάπου αισθάνεσαι την ανάγκη για μια φυγή από το άγχος, οπότε καταλήγεις στην αθωότητα μιας προηγούμενης ζωής αυτής που πέρασε, αυτή που σε έπλασε, τότε δεν είχες τίποτα, τρέχοντας να αποκτήσεις την ύλη ή τα υλικά αγαθά, έχασες κι αυτά που σε ανέθρεψαν μαζί και την γαλήνη, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση από το να συνεχίζεις να υπάρχεις σύμφωνα με το σήμερα...

Σε ευχαριστώ πολύ
με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,
Γαλήνη και ηρεμία επικρατεί παντού, σου εύχομαι από καρδιάς πάντα να μας εκπλήττεις με τις τόσες όμορφες original προτάσεις σου...

με αγάπη
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Η σημερινή κοινωνία, ο σημερινός κόσμος είναι γεμάτος από άγχος, από ένα stress όπου σε κάνει να χάνεις την κοινή λογική, ψάχνεις να την εύρεις απογοητεύεσαι γιατί δεν υπάρχει ή κι αν υπάρχει κρύβεται οπότε ησυχάζεις, ηρεμείς κάνοντας παρέα με τα περασμένα αυτά τα αθώα παιδικά συντρόφια σου τα άκακα ζωάκια.
Μετά είναι σα να παίρνεις δύναμη και ξαναγυρίζεις στο σήμερα έχοντας όμως ως οδηγό σου αυτά που γνώριζες κάποτε τότε που ονειρευόσουν την ζωή της πόλης με τα πλούσια υλικά αγαθά.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ