Κυριακάτικες Στιγμές

                                           Κυριακάτικες Στιγμές

Η εβδομαδιαία ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο εδώ στην Νέα Υόρκη, φθάνει εδώ στην γειτονιά μου την επόμενη ημέρα  Κυριακή

Κάθε Κυριακή λοιπόν αφού παίρνω το καφεδάκι μου στο σπίτι ξεκινώ με το αυτοκίνητο να πάω στην πιάτσα εκεί όπου είναι κι ένα Ελληνόκτητο  Εστιατόριο, Αμερικανικής Κουζίνας.

Οι πόρτες είναι διπλές μόλις ανοίξεις την  πρώτη πόρτα μπαίνεις σε μια νεκρή ζώνη,  κάτι σα ανάμεσα Ελλάδα και Σκόπια,  μετά ανοίγεις την  δεύτερη πόρτα στο αριστερό  σου χέρι υπάρχει ένας πάγκος, εκεί συνήθως βάζουν τις ομπρέλες τους οι πελάτες, όταν βρέχει.

Εκεί πάνω τοποθετούν και τις Εφημερίδες.

Θέλω να πω ότι σε αυτή την Εφημερίδα γράφω, όπως και άλλοι φίλοι από την ίδρυσή της, διανέμεται δε δωρεά.   

Την περασμένη Κυριακή  θάταν περίπου 12 μεσημέρι, αφού ταλαιπωρήθηκα αρκετή ώρα για παρκινγκ βρήκα ένα 5 τετράγωνα μακριά.
Περπατούσα μες το κρύο, το εστιατόριο γεμάτο,  ανοίγω την πρώτη πόρτα, μπαίνω στην είσοδο, ανοίγω την δεύτερη πόρτα, εκεί συγκρούστηκα με έναν πελάτη ο οποίος  είχε τελειώσει το φαγητό του  κι έβγαινε προς τα έξω. Τον προσπερνώ, τρέχω βουτάω την Εφημερίδα και βγαίνω, αυτός με παρακολουθούσε, γυρνά κι αυτός προς τα πίσω παίρνει μια εφημερίδα, με το που βλέπει Ελληνικά την παρατάει κάτω. Βγαίνει έξω στο πεζοδρόμιο και με ρωτάει.

Αφού ζεις εδώ, αφού δεν πρόκειται να πας να ζήσεις στην Ευρώπη  τι σε ενδιαφέρουν τα Ευρωπαϊκά νέα;     

-Μου θυμίζει το μέρος που γεννήθηκα, τα πρώτα μου γράμματα, την ταυτότητά μου, του είπα.

-Σήμερα του λέω αν με ερωτήσεις τι έφαγα χθες δεν θυμούμαι, όμως αν με ρωτήσεις τι έτρωγα στο χωριό μου εδώ και 70 χρόνια θα σου πως αμέσως διότι τα θυμούμαι όλα.

Με μια λέξη  η Εφημερίδα μου δίνει την ευχαρίστηση, ή ας το πούμε την αυταπάτη ότι συνεχίζω να ζω, να υπάρχω έτσι όπως ξεκίνησα, γεμάτος όνειρα και ελπίδα να κατακτήσω το  Ελντοράντο, έστω αν κι αυτό απεδείχθη πλάνη.

Ο άνθρωπος είχε όρεξη για συζήτηση,

-Η Ευρώπη που ξέραμε δεν υπάρχει πια  κι άρχισε να μου εξιστορεί γεγονότα του σήμερα…

Φαινόταν σαν Ιταλικής  ή Ιρλανδικής καταγωγής,

Γεια σου φεύγω του λέω κάνει και κρύο, έβαλα την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ κάτω απ την μασχάλη μου, περπάτησα τα παγωμένα τετράγωνα μπήκα στο αυτοκίνητο πήγα σπίτι, έφτιαξα έναν καφέ ακόμα κι άρχισα να ξεκοκαλίζω  την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.      

                                                      Γαβριήυλ Παναγιωσούλης